48. Konferencja Służby Krajowej AA

Pytania skierowane do 48. Konferencji Służby Krajowej AA

Pytanie nr 1

Z których Kroków i Tradycji Wspólnoty mamy korzystać na mityngu? Z nowych (w nowo tłumaczonej Wielkiej Księdze) czy starych?
W trakcie rozmów z wieloma alkoholikami słyszałem, że nie rozumieją wielu nowych Kroków, takich jak „inwentura” (człowiek to nie przedsiębiorstwo, Bill dał tylko przykład), „zdrowy rozsądek” (skoro w Wielkiej Księdze Bill napisał: „miał zdrowy rozsądek, co nie uchroniło go przed piciem”, to Siła Wyższa ma przywrócić to, co mamy? Nie rozumiem). Czy grupy AA mają głosować, które Kroki czytać na mityngu? Czy czytanie ,,starych” Kroków na jednym, a ,,nowych” na drugim mityngu nie burzy jedności Wspólnoty?

Pytanie nr 2

Z których Koncepcji mam korzystać, powołując się na zawartą w nich odpowiedź: Światowych Billa W. czy dla ,,Służb AA w Polsce”?
Okoliczności zadania pytania powstały w trakcie pisania apelacji co do postępowania IG. Nie wiedziałem, na które Koncepcje powołać się: Billa W. czy polskiego AA.

Pytanie nr 3

Jeśli popatrzymy na naszą odwróconą piramidę, to gdzie jest Komisja Nominacyjna? Dlaczego nie jest podmiotem naszej struktury? Dlaczego posiada uprawnienia większe niż Regiony? Kto nadał jej taką nazwę?
Nie możemy importować nazwy, opierając się na esejach Billa W. (Koncepcji Jedenastej), ponieważ Bill W. używa nazw poszczególnych służb i poziomów struktury AA w USA i Kanadzie. Komisja Nominacyjna zgodnie z polskim prawem nie jest organem wyborczym, tylko wspomagającym wybory (Instytut Audytorów Wewnętrznych II A Polska).

Pytanie nr 4

Czy Konferencja mogłaby zająć się sprawą reorganizacji działań Rady Powierników, tak aby podnieść jej rangę do poziomu wskazanego przez Billa W. w Dwunastu Koncepcjach i usprawnić jej prace?
Można by, przykładowo, rozważyć następujące kwestie:
− wydłużenie czasu spotkań Rady Powierników do trzech dni (trzy spotkania w roku zamiast czterech: piątek, sobota, niedziela plus Konferencja; wszyscy powiernicy, również delegaci narodowi, uczestniczą w niedzielnych spotkaniach Rady Fundacji);
− wybieranie Rzecznika Rady Powierników na kadencję czteroletnią (wybór w trzecim roku służby i druga trzyletnia kadencja, z danego regionu jest wybierany następny powiernik);
− powiększenie składu Rady Powierników o dwóch lub trzech tzw. Powierników Honorowych (są to byli Rzecznicy Rady Powierników, zapraszani na obrady Rady Powierników i Konferencji Służby Krajowej z głosem doradczym);
− utworzenie Funduszu Rezerwowego podlegającego bezpośredniemu nadzorowi Rady Powierników.
Poniżej załączam stosowne fragmenty Poradnika dla Służb AA, USA i Kanady:
„Przewodniczący/Rzecznik Rady, który wcześniej jest powiernikiem klasy A lub B, pełni czteroletnią służbę na tym stanowisku, również po czasie, gdy jego kadencja jako Powiernika się skończy” [czyli służy siedem lat, bo jest wybierany po trzecim roku służby – dop. aut.].
„Potencjalni kandydaci na Powierników powinni dokładnie rozważyć, ile czasu mogą poświęcić służbie w AA. Powiernicy muszą być obecni na kwartalnych posiedzeniach Rady, z których każde trwa od trzech do pięciu dni, plus czas podróży oraz na tygodniowej Konferencji w kwietniu”.
„Rada Powierników zdecydowała, że byli Rzecznicy pozostają członkami Honorowymi Rady Powierników. Powiernicy Honorowi są zapraszani do uczestnictwa w kwartalnych posiedzeniach Rady i dorocznej Konferencji Służby Ogólnej. Jako skarbnica pamięci, są oni często proszeni o podzielenie się swoimi doświadczeniami dotyczącymi wcześniejszych decyzji Rady Powierników i sposobu, w jaki poprzednie Rady dążyły do wypracowania decyzji sumienia grupowego. Powiernicy Honorowi nie głosują ani na posiedzeniach Rady, ani na Konferencji”.
„W 1954 r. Rada Powierników utworzyła Fundusz Rezerwowy, którego głównym celem jest zapewnienie środków finansowych niezbędnych do kontynuowania podstawowej działalności GSO i Grapevine, w przypadku wystąpienia nagłych potrzeb, kryzysu czy klęski żywiołowej, w celu sfinansowania kosztów wykraczających poza zakres normalnej działalności GSO i Grapevine, takich np. jak znaczący wzrost kosztów dzierżawy lub duże modernizacje techniczne, oraz aby umożliwić Radzie Służby Ogólnej (RP) i dwóm podległym jej podmiotom opracować i wdrożyć plany mające dostosować je do zmienionych warunków ekonomicznych. Wypłaty z Funduszu Rezerwowego muszą być autoryzowane przez Radę Powierników (na podstawie rekomendacji Zespołu Finansowego). Obecnie wysokość Funduszu jest ograniczona do poziomu jednorocznych wydatków operacyjnych A.A. World Services, Inc, A.A. Grapevine, Inc. i Generalnego Funduszu, określającego wydatki Rady Powierników. Jeżeli wysokość Funduszu Rezerwowego przekroczy górny poziom wydatków dwunastomiesięcznych, w ciągu następnego roku należy dokonać jego rewizji, a w kolejnym roku podjąć działania mające na celu jego dostosowanie do określonego limitu. W praktyce jednak GSO i Zespół Powierniczy ds. Finansów systematycznie monitorują saldo Funduszu, a także bieżące miesięczne wydatki Rady Powierników i Spółek, tak aby w sposób uporządkowany zarządzać sprawami finansowymi Wspólnoty, mając na uwadze nasz podstawowy cel, niesienia posłania alkoholikom, którzy wciąż jeszcze cierpią”.

Pytanie nr 5

Czy udostępnianie na portalach i w mediach społecznościowych informacji na temat Wspólnoty Anonimowych Alkoholików jest zgodne z duchem naszych Tradycji?
Pojawiają się niejednokrotnie od członków AA, w tym służebnych, prośby, aby udostępniać informacje nt. AA, linki do stron AA-owskich na takich portalach jak Facebook. Czy takie działania łamią anonimowość poprzez skojarzenie osoby (z imienia i nazwiska) ze Wspólnotą, mimo że sam udostępniający nie deklaruje przynależności do AA? Jakie zagrożenia niosą (o ile niosą) takie działania? Czy Wspólnota AA na świecie wypracowała w tym temacie jakieś ogólne zasady, którymi, jako członek Wspólnoty, mógłbym się w tej materii kierować?

Pytanie nr 6

Czy jest możliwość odwołania służebnego w grupie? Na przykład mandatariusza lub rzecznika z powodu działania na niekorzyść grupy, wbrew jej sumieniu itp. Jeżeli tak, jak taki proces powinien przebiegać?

Pytanie nr 7

Czy Wspólnota mogłaby w sposób jednoznaczny i wiążący wypowiedzieć się w sprawie celowości, zasad i warunków merytorycznych, organizacyjnych i finansowych udziału innych wspólnot dwunastokrokowych w obchodach 50-lecia AA w Polsce w 2024 r. i kolejnych świętach?
Pytanie to zadajemy Wspólnocie w związku ze zgłoszeniem w 2019 roku przez jeden z regionów AA wątpliwości i zastrzeżeń odnośnie udziału w obchodach 45-lecia AA w Polsce kilkunastu wspólnot dwunastokrokowych, co może – zdaniem członków tego regionu – rozmyć, a wręcz zagrozić celowi i ideom Wspólnoty AA. Pytanie staje się aktualne również w kontekście głoszonych przez naszą Wspólnotę dwóch zasad:
1) zasady otwartości, tolerancji i szacunku w stosunku do innych wspólnot;
2) zasady wyłączności celu, jakim jest niesienie posłania cierpiącemu alkoholikowi.

Pytanie nr 8

Czy w broszurze ze spisem mityngów Intergrupy mogą znajdować się również grupy spoza Intergrupy?
Pełniąc służbę łącznika Intergrupy, redaguję i drukuję broszurę ze spisem mityngów dla grup z przeznaczeniem głównie dla nowicjuszy. Ponieważ w broszurze jest dużo miejsca, umieszczam też mityngi odbywające się w miejscowościach sąsiadujących (graniczących) z moją Intergrupą. Uznałem, że niektórzy z nas mogą chcieć uczestniczyć w mityngach na grupach sąsiednich, nienależących do naszej Intergrupy. Spotkałem się z sugestią, że w broszurze Intergrupy powinny znajdować się wyłącznie „nasze” grupy. Jestem przeciwnego zdania. Czy są jakieś wytyczne (sugestie, zasady) dotyczące takich broszur?

Pytanie nr 9

Jak powinien wyglądać mityng w zakładzie karnym? Czy narkomanka odbywająca karę w tym zakładzie, która nie jest alkoholiczką, ma prawo prowadzić mityng? Sporo zamieszania spowodował fakt, że w tym zakładzie karnym miała prowadzić mityng narkomanka. Czy ma tylko prawo uczestniczyć, czy również prowadzić mityngi, biorąc pod uwagę specyfikę miejsca? Jak to powinno wyglądać?

Pytanie nr 10

Jak powinien wyglądać scenariusz mityngu reaktywacji grupy?
a) Czy powinien zostać napisany nowy scenariusz?
b) Czy Grupa powinna skorzystać ze starego scenariusza, który obowiązywał dotychczas w grupie?
c) Czy Grupa powinna skorzystać z gotowego scenariusza przygotowanego przez Wspólnotę?
d) Czy należy zastosować jakieś inne rozwiązanie, o którym grupa być może nie wie?
Uzasadnienie: W grupie powstało zamieszanie, kiedy prowadzący, który zaprosił wcześniej około trzydziestu przyjaciół na reaktywację grupy, oświadczył, że napisał nowy scenariusz godzinę przed mityngiem i zaczął wypytywać grupę o poszczególne punkty scenariusza, a szczególnie o to, czy mityngi otwarte czy zamknięte (dotychczas były wszystkie zamknięte i jeden otwarty). Powstał problem, jak powinien wyglądać scenariusz mityngu, na którym grupa się reaktywuje.

Pytanie nr 11

Czy można wstrzymać rozpowszechnianie nowego tłumaczenia Kroków i Tradycji AA?
W Poradniku Służb Światowych istnieje zapis, że każda poważna zmiana w funkcjonowaniu AA na świecie musi być zaakceptowana przez trzy czwarte wszystkich grup na świecie. Analogicznie, jak rozumiem, powinno być w krajowych AA. Nic mi nie wiadomo o szerokiej konsultacji i akceptacji poprzez głosowania grup w Polsce nad proponowaną zmianą tłumaczenia Kroków i Tradycji. Na wszystkich mityngach, głównie warszawskich, czytane są
Kroki sprzed tłumaczenia. Uważam, że grozi nam niepotrzebny rozłam spowodowany pośpiechem i być może czyjąś nadgorliwością. Nie wypowiadam się nad tłumaczeniem, uważam, że duch AA-owski gdzieś z nich umyka, ale to kwestia długich konsultacji w jakimś szerokim gronie. Powtarzam, grupy AA nie zaakceptowały zmian w nowym tłumaczeniu Programu AA poprzez wypowiedzi sumień grup, więc może lepiej wstrzymać się z szerokim rozpowszechnianiem Programu. Nie muszę przypominać, że najważniejsza jest nasza jedność.

Pytanie nr 12

Czy Konferencja SK AA w Polsce może rozważyć przetłumaczenie i wydanie broszury: The God Word (Słowo Bóg)?

Jest to pozycja wydana przez Wspólnotę brytyjską AA, a zeszłoroczna Konferencja USA/Kanady również zaakceptowała jej edycję!

Przesyłam wstęp i dwie historie osobiste (wszystkich jest dziewięć) [po konsultacji z Zespołem ds. Przygotowania 48. Konferencji Służby Krajowej AA w Polsce, który analizował wszystkie pytania zgłoszone do Konferencji Służby Krajowej AA, autor wyraził zgodę na wykorzystanie jedynie tłumaczenia Wstępu do rekomendowanej przez niego broszury – dop. Zespół ds. Przygotowania 48. KSK] we własnym amatorskim tłumaczeniu. Czytając tekst, powiernicy i delegaci przekonają się, że nie ma tam wojującego ateizmu ani napastliwego tonu wypowiedzi. Jest za to uznanie dla AA i troska o to, by ludzie o poglądach świeckich, liberalnych mogli czuć się pełnoprawnymi członkami Wspólnoty. Jest to pozycja ważna i potrzebna dla mniejszości, jaką są agnostycy i ateiści w AA.

Wstęp

AA nie jest organizacją religijną. Anonimowi Alkoholicy mają tylko jeden wymóg członkostwa, jest to pragnienie zaprzestania picia. W AA jest miejsce dla ludzi wszystkich odcieni wiary
i niewiary. Wielu członków wierzy w jakiegoś boga, mamy członków, którzy pochodzą z różnych religii i praktykują je; ale wielu z nas jest ateistami lub agnostykami. Należy pamiętać, że AA nie jest organizacją religijną; mamy prosty pomysł, że istnieje moc większa od nas samych jako jednostek. Wspólne jest to, że program pomaga nam znaleźć wewnętrzną siłę, której wcześniej nie znaliśmy – różnimy się tym, w jaki sposób identyfikujemy jej źródło. Niektórzy ludzie myślą, że słowo „Bóg” oznacza „dobry porządek”, a nawet „grupę pijaków”, wielu z nas wierzy, że jest coś większego od nas, co pomaga nam dzisiaj. Ta moc może leżeć w przekonaniach religijnych niektórych osób lub może być całkowicie oddzielona od jakiejkolwiek religii. Na przykład, człowiek patrzy na morze i akceptuje, że jest to siła większa od niego. Moglibyśmy zapytać siebie: „Czy wierzę, że gdzieś, jakimś sposobem istnieje większa siła niż ja?”.

Jak napisał Bill W. w 1965 roku: „Mamy ateistów i agnostyków. Mamy ludzi niemal każdej rasy, kultury i religii. W AA mamy być związani razem w pokrewieństwie wspólnego cierpienia. W związku z tym pełna indywidualna wolność do praktykowania jakiegokolwiek wyznania, światopoglądu czy zasad terapii powinna być dla nas wszystkich najważniejsza. Dlatego nie wywierajmy nacisku na nikogo w związku z naszymi indywidualnymi czy zbiorowymi poglądami. Pozwólmy sobie nawzajem uszanować wzajemną miłość i szacunek dla każdego człowieka, który próbuje dotrzeć do światła. Starajmy się zawsze przyciągać do nas, a nie wykluczać, pamiętajmy, że każdy alkoholik jest członkiem AA, jeśli tak deklaruje”. Cokolwiek myślisz na temat wiary, nie pozwól, aby przekonania religijne uniemożliwiły ci znalezienie rozwiązania, które jest dostępne dzięki Anonimowym Alkoholikom.

Tłumaczenie wolne, nieautoryzowane, do użytku wewnętrznego

Pytanie nr 13

Czy Konferencję Regionu powinien prowadzić były Delegat do Konferencji Krajowej, były/była Delegat Narodowy?
Po raz kolejny Konferencję Regionu Warszawa prowadzić będzie alkoholik, który zakończył służbę na poziomie krajowym (Delegat do Konferencji Służby Krajowej). Żeby było dziwniej, będzie również prowadził w tym roku Konferencję Służby Krajowej. Zdarzyło się, że delegat narodowy prowadził Konferencję Regionu Warszawa, a zdarzyło się to dwa razy przez różnych delegatów narodowych. Uczono mnie, że w służbach idziemy z góry na dół, czyli grupa, intergrupa, region, krajówka i nie wracamy, nie cofamy się do góry na żadne poziomy, żeby dać szansę innym do wzrastania w służbie. Koncepcja Czwarta.